Renk Körü Bir Adanın Gözünden Dünyanın Renkleri

Belki bizler farkında değiliz ama yaşamımızın her anının, dokunduğumuz her şeyin, hatta hissettiğimiz duygularımızın bile kendine özgü renkleri var. Hayallerle yaşayan insanların toz pembe dünyaları var mesela… Utanınca pembeleşen, korkunca beyaza çalan, kızınca kırmızıya bürünen yanaklarımız var. Üzücü bir olayın ardından karalara bürünürüz bazen de. Kısacası renkler her anımızda, hayatın her köşesinde bizlerle beraberler. Bazen denizin mavisi o kadar saf bir mavi olur ki ya da gecenin karanlığı o kadar huzur verir ki bizlere ruhumuzun dinginleşip rahatladığını hissederiz. Bir ormanın uçsuz bucaksız yeşiline ya da gökyüzünün huzurlu mavisine saatlerce bakabileceğimizi düşünürüz. Peki ya bu renklerden mahrum bir dünyada olsaydık? Ya da huzur bulduğumuz denizin sonsuz mavisi bizlere artık kırmızı görünseydi…

Şimdi bizim kadar şanslı olmayan ve dünyanın renklerinden yoksun kalan bir adaya gidiyoruz, renk körleri adası olarak da bilinen Pingelap Adasına…

Mikronezya’daki Pingelap adası sakinlerinin önemli bir bölümü ne yazık ki dünyanın renklerini olduğu gibi göremiyor.

Hikaye göre 1780 yılında, adada yaşanan bir tsunami sonucu ada nüfusunun büyük kısmı hayatını kaybediyor ve sadece yirmi kişi hayatta kalmayı başarıyor. Kurtulan bu yirmi kişinin içinde genetik bozukluğu olan kral da yer alıyor. Kraldaki bu genetik bozukluk sonraki kuşaklara da geçiyor ve renk körlüğü adada kalıtımsal bir hastalık haline geliyor.

Fotoğraf sanatçısı Sanne de Wilde de dünyaya Pingelaplıların gözünden baktığı bir proje hazırlıyor. Aslında bu proje Oliver Sacks’ın The Island of Colorblind isimli kitabıyla başlıyor ve Sanne de Wilde bir fotoğraf serisi hazırlayarak projeyi devam ettiriyor.

Sanne de Wilde, projesinin ve adalıların hikayesini BBC’ye verdiği röportajında şu sözlerle anlatıyor;

“Renklerin hüküm sürdüğü bir dünyaya ayak uydurmaya çalışıyorlar. Göremeseler de renkleri ezberleyip ayırt etmeye çalışıyorlar. Günlük hayattaki en büyük sorunları ışığa karşı çok duyarlı olmaları ve renk körlüğünün bir etkisi olarak çok az görebilmeleri. Bu görseller için Nikon kameramı kızılötesine çevirdim. Yani bu proje benim için de renkleri yeniden keşfettiğim bir süreç oldu. Fotoğrafların neye benzeyeceğini, hangi renkleri göreceğimi çekerken bilmiyordum. Ayrıca Belçikalı ve Hollandalı renk körlerinden, siyah-beyaz fotoğraflarımı boyamalarını istedim. Bu, onlar içinde çok özel bir deneyimdi. Çünkü bu tam olarak renkleri görememe sorununa karşılık veren bir şey… Çocukken boyama yaparken hepimizin başına gelmiştir. İnsanlar yanlış bir şey yapıyormuşsunuz gibi “Mor güneş olmaz.” sizi düzeltir. Bu bakış açısından kurtulmamızı istedim ve bunda yanlış bir şey olmadığını, aksine insanların farklı görmesinin zenginlik olduğu mesajını vermek istedim.”

Görseller http://www.sannedewilde.com/ adresinden alınmıştır.