1802’de Fransız sömürgesi Guadeloupe’da 6 aylık hamile köle bir kadın ve onun mücadelesi.
FRANSIZ SÖMÜRGESİ GUADELOUPE
Tarihçi Auguste Lacour “Histoire de la Guadeloupe” isimli çalışmasında Fransız sömürgesi Guadeloupe ve o dönemde yaşananları anlatıyor bizlere.
1802 yılında, Fransız asker ve politikacı (henüz kral değil) Napolyon Bonapart, sekiz yıl önce 7 Haziran 1794’te Victor Hugues tarafından kaldırılan kölelik sistemini yeniden rayına oturtmak ve sömürgesini yitirmemek için Karayipler’de bir ada olan Guadeloupe’ye General Antoine Richepance’i gönderdi.
Kaptan General sıfatıyla görevlendirilen Antoine Richepance’nin görevi, eli silah tutan (mızrak ve keskin silahlar) 3500 siyahi erkeğin silahsızlandırılmasını ve asi subayların sınır dışı edilmesini sağlamak, eski köleler arasındaki disiplini geri kazanılmasına ön ayak olmaktı. Ve varır varmaz siyahi erkekleri toplattı ve tehlikeli sayılabilecek her türlü materyali imha ettirdi. İçlerinde bir kısmını gemilere bindirip Fransa’ya yolladı.
Yapılan kötü muameleye daha fazla dayanamayan tabur şefi Ignace, emrindeki subayları Palerme Massoteau’yla birlikte bir ayaklanmaya öncülük etmiştir.
DİRENİŞİN SİMGESİ: SOLİTUDE
Ayaklanmanın örgütlenmesinde ise, eşi Fransız askerler tarafından köle olarak, gemi ile götürülen ve karnı burnunda bir kadın olan Mulatto Solitude’un büyük bir payı vardı.
İsyan sırasında 6 aylık hamile olan Solitude’nin yaptıkları propaganda ile sınırlı kalmadı. Örgütlediği halkıyla beraber Fransız birliklerine karşı savaştı. Direnişin simgesi haline geldi.
SOLİTUDE’UN İDAMA GİDEN SÜRECİ
Şartların eşit olmadığı bu çetin savaş 18 gün sürdü. Beklenildiği üzere Richepance ve beraberindeki 4000 kişi sayıları 1000’i geçmeyen isyancıları alt etmeyi başardı ve isyanı bastırdı. Tabur şefi İgnace ve beraberindeki birkaç birlik Matouba’da bulanan bir evde saklandıkları sırada, Fransızlar evi havaya uçurdu. İgnace bu saldırıdan kaçsa esir alınmak üzere olduğunu anlayınca intihar etti. Solitude ise yanında savaşan silah arkadaşlarını terk etmedi ve kampı esir alındığı sırada o da arkadaşları ile birlikte, 23 Mayıs 1802’de teslim oldu. Doğumdan bir gün sonra yani 29 Kasım 1802’de idam edildi.
Solitude‘un ölmeden önceki son sözleri şunlardı. “Özgür yaşa ya da öl !”. Onun anısına Guadelope’de bir heykel dikildi. Solitude, başta Karayip kadınları olmak üzere pek çok kadın için ilham kaynağı ve sembol bir kişilik oldu.
NOT: Bu yazıyı ve Solitude’un hikayesini kasıtlı olarak 8 Mart’tan sonra yayınlanması üzere veriyorum. Kadın haklarının ve özgür kadın kimliğinin senede bir gün konuşulması ve bir kadının öldürülmesinden sonra kısmen anımsanması beni rahatsız ediyor. Hepimizi etmeli. Kadın’ın ayrıştırılmadığı, cinsiyet farkının sosyal anlamda farklılıklara ve eşitsizliklere yol açmadığı, kadın cinayetlerinin konuşulmadığı günlerde buluşmak ve hasbihal yapmak dileğiyle. Esenlikle kalın.
